Ամեն օր ուշադիր նայում եմ: Չեմ կարդում ովքեր են խաղում..
Դպրոցում երազում էի Մարիի դերը խաղալ... Վարդգես Պետրոսյանի "Վերջին ուսուցիչը" վեպի հերոսուհին է.. Մա-րի..
Կարծում եմ` նման ենք: Օրինակ հիմա, պետք է գրեի ջինսե շորտերի մասին, բայց, չգիտես ինչու, տխրում եմ, ու գրում ներկայացման մասին, որտեղ ես չկամ...
Այդ Մարին էլ անհասկանալի բաներ էր անում, իր կյանքում ոչ մի բան մեկը մյուսի հետ կապված չէր.. բայց հետաքրքիր էր, ինչ-որ շատ հետաքրքիր..
Իսկ ջինսե շորտերը լավ բան են ու սիրուն բան: Ես սիրում եմ:
Կար ժամանակ, երբ կանայք երկար, լայն զգեստներ էին հագնում ,դեռ տակից էլ `մի քանի զգեստ, հետո աստիճանաբար հանեցին, հետո` մինի, հետո`տաբատներ,տաբատներն էլ աստիճանաբար կարճացան, հիմա` կարճ, շատ կարճ շորտեր:
Հետո ինչ է լինելու`չգիտեմ...իսկապես չգիտեմ...ասենք, ինձ թքած, ես ուզում եմ Մարիի դերը խաղալ:
Երևի փոխեմ աշխատանքի գնալու ճանապարհը:
hmm..Gayushs chqnax es,girqy chem kardacel,bayc Mari anuny durs ekav looooooooooooool, hexinakn el canot chi ((
ReplyDelete